Sinds het vertrek van Marie-José en Marc stond de Inloopmobiel bij mij thuis op een oprit. Marc, met de nodige ervaring, had met een enkele soepel manoeuvers de Inloopmobiel mooi geparkeerd. Maar omdat de straat slechts één wagen breed is en de hagen nogal breed staan was ik nogal benauwd om weg te rijden zonder die schitterende wagen te bekrassen. Vrijdag heb ik mij dan toch achter het stuur gezet en met wat heen en weer gemanoeuvreer lukte het mij om de takken van de hagen nipt te vermijden.Oef!
Zaterdag, D-day! Om tegen 10u in Nieuwpoort te zijn, in het ongewisse wat de verkeersdrukte op de E40 zou zijn, toch maar vroeg genoeg uit bed, mijn ontbijt gegeten en koffie gezet om mee op stap te nemen. Om kwart na zeven alles in de Inloopmobiel gezet en de wagen gestart. Verdulleme, 't is mistig en de ruiten zijn aangedampt zodat ik geen mooi zicht heb om uit te rijden. Het kostte mij wat meer tijd dan daags voordien, maar uiteindelijk was ik toch op weg. Eerst naar mijn broer, die uiteindelijk als chauffeur naar Nieuwpoort zou rijden. Toch nog enkele keren moeten stoppen : me niet ongerust maken om een (verdacht) lampje dat ergens brandt (omdat het aangeeft dat de batterij geladen wordt), de deur van de ijskast niet goed gesloten en de deur van een kastje al evenmin. Uiteindelijk rond kwart voor acht definitief op weg onder ons beiden. Gelukkig, heel vlot verkeer, zowel op de E40 als op de ring rond Brussel en voorbij Gent werd het zelfs langzaamaan zonnig; we lieten het mistige binnenland achter ons.
Tegen 9u.45 kwamen we in Nieuwpoort aan de Zeedijk ter hoogte van het Hendrikaplein. Even langs het infokantoor om de bareel te laten openen en tegen 10u stonden we mooi geparkeerd klaar om op ieders vragen te antwoorden. Mooi zonnig weer, af en toe wat sluierbewolking en een stevige noordenwind die voor de afkoeling zorgde.
De Inloopmobiel had heel wat bekijks. Vele voorbijgangers hoorden wij lovende commentaar geven, sommigen kwamen eens kijken hoe het er binnen allemaal uit zag. Langzaamaan werd het drukker op de zeedijk, maar de grote massa was er uiteraard niet meer, voornamelijk al wat oudere toeristen. In de namiddag werd het dan nog wat drukker. Een twaalftal voorbijgangers deden uiteindelijk de stap om informatie te vragen en tekenden ook de petitielijst voor BAAN Chloë. Uiteraard, aan de Belgische kust kom je ook anderstalige toeristen tegen. Sommige Brusselaars - vlot Vlaamstalig - vroegen zich af wat "eetstoornis" betekende en, tot mijn spijt, kon ik geen correcte Franstalige vertaling geven maar als je dan de woorden anorexia en boulimia aangeeft werd het duidelijk. Soms moesten we ook duidelijk maken dat "af en toe maagkrampen" geen eetstoornis zijn.
Even na 17u. hebben we onze opstelling afgesloten en zijn we op zoek gegaan naar een terrasje om de dag af te sluiten met een snack, zodat we niet met een lege maag de terugreis moesten aanvatten. Rond de zessen hebben we dan de zeedijk verlaten, op weg naar huis, een beetje ongerust over de verkeersdrukte die ons mogelijk te wachten stond. Maar het verkeer verliep heel vlot .... tot we de aansluiting van de ring rond Brussel naar de E40 moesten nemen: zo goed als stilstaand verkeer. Na 45 minuten lieten we ter hoogte van Bertem het stapvoets verkeer achter ons. Nadat ik mijn broer-chauffeur aan zijn thuis had afgezet kon ik rond kwart voor negen, na nog wat gemanoeuvreer in het halfduister op mijn garageoprit, de sleutel uit het contact van de Inloopmobiel halen. Weer thuis! En toch tevreden over deze dag.
Ondertussen, via wat gegoogel, weet ik dat eetstoornissen in de taal van Molière "troubles alimentaires" is. Klaar voor een volgende keer : eerst nog het Provinciehuis in Leuven (do 9 sept) en dan Geraardsbergen (za 11 sept).
verslag van Frans
